Elke puist op het voorhoofd van Manuel is het gevolg van een doodzonde. Zo dacht men er in het Valencia van de jaren vijftig over. Manuel beleeft er als jonge snaak zijn puberteit en probeert te ontsnappen aan handtastelijke priesters, aan de dictatuur van Franco en het verstikkende klimaat. Hij vlucht in verderfelijke films, bolero’s, sensationele verhalen over de moord in cinema Oriente of over de executie van gifmengster Pilar Prades Expósito. Gebukt onder de schuldgevoelens gaat hij op zoek naar vrijheid en zintuiglijk genot: de geur van oranjebloesem, wierook, zeezout, het volle licht van de Spaanse zon, vochtig gefriemel op de laatste rij in de bioscoop, halfnaakte Scandinavische vrouwen op het strand, en niet te vergeten het meisje met de gouden vlecht en de groene ogen in de tram naar La Malvarrosa. Wanneer peetvader Vicentico Bola, de grootste nietsnut van het dorp, Manuel met zachte dwang meetroont naar de cabarets en bordelen van de streek, is er nog maar weinig hoop voor zijn verdorven ziel.